بار دگر، شانزدهم آذر…

باربد کیوان

روز دانشجو، روز جنبش و همبستگي، روز اعتراض و مقاومت، روز فرياد رساي آرمان و انديشه، در راه است. در اين روز، آزادي تريبون و تجمع و تظاهرات را از هيچ مقام و مرجع و نهادي تقاضا نمي كنيم. اين حق بي چون و چراي ماست، به اجرايش مي گذاريم. هر سال حاكمان به ترفند و نيرنگي مي كوشند صداي شانزده آذر را در گلو خفه كنند. هر سال به شكلي حكومت نظاميشان را به صحن دانشگاه مي كشانند. هر سال بهانه اي براي تعطيل دانشگاه مي آورند تا به خيال خود جنبش را تعطيل كنند. امسال در برابر هر بهانه و ترفند و نيرنگي مي ايستيم. مي خواهند نيروهاي سركوب را تحت عنوان برگزاري نمايشگاه در دانشگاه ها مستقر كنند، قاطعانه به اين كار اعتراض مي كنيم. به عقب نشيني مجبورشان مي كنيم. مي خواهند شمشير تعليق و اخراج و دستگيري را بالاي سر دانشجويان آزاديخواه آويزان نگاه دارند، همين تهديدها و اقدامات را به موضوع مبارزه تبديل مي كنيم و عليه اش مي رزميم. مي خواهند مثل هميشه تبليغات رسانه اي راه بيندازند كه "آمريكا در دانشگاه توطئه مي كند"، دروغ هايشان را افشا مي كنيم و به همه نشان مي دهيم كه چه كساني 27 سال است منافع سياسي و اقتصادي سرمايه داري جهاني را چاكرانه به پيش مي برند و دم از "مبارزه با استكبار مي زنند". نشان مي دهيم كه چه كساني كارگزار سياستهاي خانمان برانداز و ضد كارگري و ضد مردمي صندوق بين المللي پول و بانك جهاني هستند. نشان مي دهيم كه چه كساني براي چوب حراج زدن بر باقيمانده منابع و ثروتهاي كشور و به روز سياه نشاندن زحمتكشان، پشت درهاي بسته سازمان تجارت جهاني عجز و لابه مي كنند. نشان مي دهيم كه همه دعواهاي به اصطلاح ضد آمريكايي امروزشان براي اينست كه قدرتهاي امپرياليستي تاريخ مصرفشان را تمديد كنند. نشان مي دهيم كه "حق مسلم" مورد نظر اينها، ژاندارمي امپرياليسم در منطقه است. همان حقي كه رژيم سلطنتي گذشته هم متعلق به خود مي دانست.

جنبش دانشجويي، شانزده آذر امسال را به صداي راه سوم، سياست سوم، قطب سوم تبديل مي كند. ديكتاتورها و تاريك انديشان حاكم از يك طرف، و آمريكا و متحدانش از طرف ديگر، صحنه سياسي را طوري چيده اند كه گويي مردم يا بايد به سلطه حاكمان تن دهند و يا خواهان مداخله و تجاوزگري امپرياليسم باشند. جنبش دانشجويي در شانزدهم آذر پيام روشن سياسي خود را به گوش جامعه مي رساند كه نه اين و نه آن! نه بد و نه بدتر! ما نه به حاكميت بهره كشي، استبداد، خرافه، ستم طبقاتي و جنسيتي و ملي و مذهبي گردن مي گذاريم، نه فريب وعده دمكراسي كساني را مي خوريم كه جهنم عراق و افغانستان را بر پا كرده اند. مي توان و بايد براي هموار كردن راهي ديگر، براي ساختن قطبي ديگر، براي رسيدن به يك آينده نوين و متفاوت، يك دنياي نوين و متفاوت، مبارزه كرد و پيروز شد. دست يافتن به اقتصاد، سياست و فرهنگي نوين و متفاوت كه راه نابودي هر شكل از استثمار و ستم را بگشايد، روياي ماست. اما رويايي ممكن و دست يافتني كه به نيروي آگاهي و اراده توده هاي مردم صورت واقعيت مي يابد.

شانزدهم آذر يك فرصت مبارزاتي است و يك مناسبت مبارزاتي. از 16 آذر 1332 چند نسل گذشته است. نه نظام سياسي موجود آن نظام است و نه نيروهاي سياسي حاضر در صحنه آن نيروها. ولي ندای آن مبارزه همچنان طنین انداز است. در آن روز، دانشجويان مبارز با ايده ها و گرايشات سياسي متفاوت در برابر رژيم كودتايي شاه و اربابان آمريكايي اش تظاهرات كردند. اين تظاهرات كه در اعتراض به سفر ريچارد نيكسون معاون رئيس جمهور وقت آمريكا به ايران بر پا شد، خصلت ضد ارتجاعي ـ ضد امپرياليستي جنبش دانشجويي را به نمايش مي گذاشت. اين خصلت جنبش امروز نيز هست. اين رسالت ما دانشجويان مبارز و آزاديخواه، و مشخصا دانشجويان چپ است كه آگاهي، عمق و گستردگي بيشتري به مبارزات امروز ببخشيم. رشته هاي پيوند ميان جنبش دانشجويي را با جنبش كارگري، جنبش زنان، جنبش معلمان، و جنبش عمومي توده هاي مردم ببافيم و محكم كنيم. شعارها و منافع اساسي اين جنبشها را در مبارزات خود منعكس كنيم. در مبارزات قشرها و طبقات تحت ستم شركت كنيم و آنان را به همبستگي با مبارزات خود فرا بخوانيم. با تفكرات و عملكردهاي مردسالارانه و تبعيضات جنسيتي در صفوف خود مبارزه كنيم. با علم و خردورزي به مصاف خرافه و جهل برويم. از چالش هاي فكري نهراسيم و فضاي آزاد و سر زنده اي براي تبادل و تقابل ايده ها و گرايشات چپ و دمكراتيك در جنبش دانشجويي ايجاد كنيم.

شانزدهم آذر مناسبت و فرصت خوبي است براي تلاش كردن و پيش رفتن در همه اين عرصه ها.

برگرفته از: نشریه بذر